Bahâeddinzâde’nin kader ve siyaset anlayışı

Muhyiddin Mehmed b. Behâeddîn (v. 951/1544), Osmanlı’nın yükseliş devrinde yaşamış tefsîr, hadîs, Hanefî mezhebi fıkıh âlimi ve Halvetî-Bayramî tarikatı şeyhidir.

Taşköprülüzâde Ahmed Efendi, ilmiyle amel eden, fazilet, kemal ve takvâ sahibi, dünyaya kıymet vermeyen, şeriat sınırlarına dikkat eden, tarikat âdâbını gözeten, doğruyu dosdoğru söyleyen, bu uğurda kınanmaktan asla çekinmeyen bir âlim olarak niteliği Bahâeddinzâde’nin “Asli ve fer’isiyle şeriat ilimlerine vâkıf… tefsir ve hadis bildiği gibi Arapça ve akli ilimlerde mahir” biri olduğunu söyleyerek, tahsil ve hizmet hayatıyla ilgili olarak da şu bilgileri iletmiştir:

“İlim öğrenmeye başladığı gençlik yıllarında ilk olarak babasından ders aldı. Hatibzâde’nin öğrencisi olduktan sonra Muslihuddin el-Kastallâni Efendi ile Sultan Bayezid Han’ın hocası Muarrifzâde’den de dersler aldı. Sonrasında ise tasavvufa...