CHP... 31 Mart mı, 1 Nisan şakası mı?

Genel Başkan değişimi sonrası, üstelik yerel seçime gidilirken CHP'de sular durulmuyor. Kemal Kılıçdaroğlu'nun yenilgiler serisi ile bir seçime daha girmeyi riskli bulan, hatta meseleye "duygusal!" açıdan da bakan delege nasıl da hayallere kapılmıştı oysa... Sözde değişim olacaktı. Ön seçim yapılacaktı. Şeffaflık, liyakat esas alınacaktı. Mezhepçilik değil kapsayıcılık hâkim kılınacaktı. İstanbul'da Ekrem İmamoğlu, Ankara'da Özgür Özel öylesine bir siyasal bileşim oluşturacaktı ki asıl CHP işte o zaman görülecekti, vs. vs. vs. Ama öyle olmadı. Daha da önemlisi, bir şeyler olacağına ilişkin umutlar da tükenmeye başladı.
Peki, neden?
Çünkü gömleğin ilk düğmesi yanlış iliklendi. Kemal Bey ve kurduğu ittifak modeli adeta bütün kötülüklerin anası ilân edildi. CHP'nin sağa kaydığı ileri sürüldü. Sağcı politikacılar ve sağ patentli politikalarla bir yere varılamayacağı savunuldu. Kılıçdaroğlu'nun düzenlediği masanın neredeyse siyasi mucize olduğu hafife alındı. Hele hele eski HDP ile (şimdiki DEM Parti) yürüttüğü kapalı devre veya taktik...