Efsane!..

Türk Dil Kurumu sözlüklerinde “Efsane” kesilmesinin karşısında “Farsça” yazar!..
Ve sonra da “anlamı” şöyle anlatılır; “1. isim, edebiyat - Eski çağlardan beri söylenegelen, olağanüstü varlıkları, olayları konu edinen hayalî hikâye, söylence. / 2. isim, mecaz - Gerçeğe dayanmayan, asılsız söz, hikâye. / 3. isim, mecaz - Olağanüstü bir başarı elde etmiş kimse, kurum vb.”
Özellikle “efsane” kelimesi bir “sıfat” gibi, bir “isim takısı” olarak siyasette de, sanatta da, sporda da “biz gazeteciler tarafından” sık sık kullanılır; “kişiler için!..”
Ben bugün “sporda sık sık kullandığımız, hovardaca kullandığımız, ‘israf’ ettiğimiz ‘efsane’ üzerine yazacağım.
Özellikle, “sporcular, teknik adamlar, yöneticiler ve başkanlar için” bol bol kullanıyoruz, bu “Farsça” kelimeyi!..
“Efsane Futbolcu / Efsane Yönetici / Efsane Hoca / Efsane Başkan” deyimlerini o kadar bol kullanmaya başladık ki, “gerçekten ‘Efsane olanlar’ için bu nitelemenin ‘değeri’ kalmadı”; ucuzlattıkça ucuzlattık!..
Son yıllarda, Galatasaray’da “bol bol genel kurul ve bol bol seçim yapıldığı için”, gazete sayfalarında, TV ekranlarında “bol bol” bu kelime geçmeye ve “birilerine yakıştırılmaya” başlandı.
Bunun örnekleri var; mesela, Selâhattin Beyazıt için, Faruk Süren için, Özhan Canaydın için “bol bol kullanılan” bu nitelendirmeye ben “hep itiraz etmişimdir”; zira “onların zamanlarını gazeteci olarak da, spor yazarı olarak da, Galatasaray’a gönül vermiş bir Türk vatandaşı olarak da yaşadım”; yazdım, geldim. Üstelik, “değerlendirmemde” sadece “sporla olan ilişkileri ile” yetinmedim. İş hayatlarına baktım; “başarılar kefesinin karşısına ‘başarısızlıklar’ kefesini” de koydum; “kaybettirdiklerini” tarttım.
Anlatmak istediğim; “bir spor kulübünün ‘Efsane Başkanı’ olmanın ‘tek şartı’ yoktur; sadece ‘sportif bazı başarılar’ onları ‘Efsane Başkan’ yapmaz”; yapamaz!..
Son birkaç yıldır, “Galatasaray’da seçim ön plana çıkınca” birdenbire “sütre gerisinden, ramp...