Şaşaanın zaferi bitanesi…

“Bu Türkiye’nin son G20 zirvesi” diyordu Yurt’ta okuduğum bir haber ve ekliyordu: 
“AKP iktidara geldiğinde Türkiye ekonomisi büyük ülkeler arasında 16’ncı sıradayken 19’uncu sıraya geriledi. Üst üste yaşadığı iki seçim ile ekonomik verileri daha da kötüleşen Türkiye 21. sıraya gerilediğinden bir sonraki G20 Zirvesi’ne katılamayacak” 
Ekonomi çaptan düşmüş, dış politikada yalnızlık derinleşmiş, başkentin göbeğinde insanlar ölmüş; AKP yüzde 50 ile baştacı! “Bu nasıl mantık” dediğinizde; kestirme yanıt özetle, “Halk güçlü lidere oy verdi!” oluyor. 
“Güçlü lider”, mantıkla açıklanamayan her şeyin önüne geçiyor. 
Ekonomi görünür biçimde fakirleşirken mesela “güçlü liderin” saraylar yaptırması, altın yaldızlı tahtlara kurulması tepki çekip oy götürmüyor. 
Bilakis görünen o ki, bizim anlamakta zorluk çektiğimiz bu aşırı şaşaa ve gösteriş merakı liderin görkemine “seçmenleri nezdinde” görkem ekliyor ve yaydığı“hayranlık halesini” arttırıyor.

Fakirliğin rövanşı 
Bu tarz bir çelişkiye, gazeteci olarak gezip gördüğüm ülkeler arasında bir tek Arjantin’de rastlamıştım. 
“Evita Peron’un filmlere, müzikallere konu olan büyük ihtişam ve gösteriş tutkusunu”hiç unutmuyorum; “bizde fakirler bunu bilhassa seviyor ve bundan haz ediyorlardı”diye açıklamışlardı. 
‘50’lere dek “dünyanın en zengin 7 ülkesinden” biri olan Arjantin’de iktidar basamaklarını hızla tırmanan popüler first lady ve kocası Juan Peron; Arjantin’in servetini hesapsız kitapsız bir “Peronist” dağıtım siyaseti ile har vurup harman savurmuştu.