RTE’nin yıldızı söndü

7 Haziran’ın en unutulmaz karesi Ahmet Davutoğlu’nun balkon konuşmasıydı. 
Davutoğlu, tespih taneleri gibi arkasında sıralanmış AKP nomenklaturası önünde zafer naraları atarken olan bitenden habersiz gibiydi. 
“Destan yazdık!” diye bağırırken insanlar arkasında dumura uğramış gibi boşluğa bakıyordu… 
AKP hükümeti kurabilecek çoğunluğu dahi bulunamazken Başbakan’ın “usta”sından ilhamla Balkanlar’a, Kafkaslar’a, Ortadoğu’ya… yetmedi “Afrika içlerine” selam göndermesi; sahneyi izleyenlerde soğuk duş etkisi yaratıyordu. 
“Ne diyor yahu” ifadesiyle bakan Arınç’ın rahatsızlığı özellikle belli oluyor; podyumda tek “siyasi şuur” sahibi aktör olarak sanki yalnız onun varlığı hissediliyordu. “Testininkırıldığını” ve “büyünün bozulduğunu” teslim eden ilk ağır ağabey son kertede vaktiyle o olmuştu. 
7 Haziran’ın temel iki mesajından biri bu: İlk mesaj Türkiye çapında lider olarak kendisini tescil ettiren Selahattin Demirtaş’ın önlenemez başarısıysa, diğeriErdoğan ve AKP’nin “patetik boyutlara varan” imaj kaybı.

‘Yenilmezlik aura’sı bitti 
Dış basın bunu; Erdoğan’ın karizmasına atılan çiziği ve bununla birlikte “Sultanlıkdüşlerinin” sona ermesini vurguluyor. 
İtalya’da La Stampa örneğin “Ortadoğu’da bir liderin karizmasının böyle çizilmesinin liderlik iddiası açısından telafisi mümkün olmayan kayıplar getirdiğini” söylüyor. 
Erdoğan’ın “yenilmez lider aura”sının yerle bir olduğunu kaydeden gazete, sultanlık heveslerinin içerde yolsuzlukla savaştan, özgürlük taleplerine uzanan bir yelpazede çeşitli engellere tosladığını; iç politikada bunun “deprem yarattığını”, ama depremin iç politikayla sınırlı kalmayıp Ortadoğu dengelerini de etkilediğini savlıyor.
Erdoğan’ı, Halep’ten Tripoli’ye… Ortadoğu’da “Yeni Osmanlıcılık” kontenjanından nüfuz sahibi kılan unsurun bu “yenilmezlik/ alt edilemezlik görüntüsünden” kaynaklandığına işaret eden İtalyan yayın organı, 7 Haziran’da bu sermayenin çarçur edildiğini belirtiyor ve özetle şunları söylüyor: