Son ve sonsuzluk peygamberi

23 senelik davet ve tebliğ dönemini şöyle özetliyordu Hz. Peygamber (s.a.v.) "Benim Allah yolunda çektiğim ezayı hiç kimse çekmedi. Benim Allah yolunda korkutulduğum kadar hiç kimse korkutulmadı. Bilal'le öyle otuz gün geçirdik ki Bilal'in koltuğunun altına sakladığı yiyecekten başka bir canlının yiyebileceği hiçbir şey yoktu."
Mekke'de bir kişiyle (Hz. Peygamber'le) başlayan davet nihayet veda haccında 120 bin insanın Arafat'ta buluşmasıyla perçinleşti. Orada bize iki kaynak bırakıp hayata veda etti:
"Ben size iki emanet bırakıyorum. Onlara uyarsanız ebediyen yoldan çıkmazsınız. Onlar; Allah'ın kitabı Kuran ve benim sünnetimdir." Hz. Peygamber'in (s.a.v.) bu emanetlerine İslam ümmetinin tam sarıldığını söylemek zordur. Zira son zamanlarda: "Kuran İslam'ı, mealcilik, nev modern İslam, ataların dinini terk etmek," gibi kulağa hoş gelen ve ama içi boş olan ve daha ötesi Hz. Peygamber'siz (s.a.v.) bir İslam'ın temelini atan ve onun yerine İbrahim'i dinler safsatasını yerleştirmeye çalışan sapan ve saptıran hareketlerin çoğaldığını görüyoruz. Her yolu meşru sayan, Makyavel'in Türkiye versiyonları H. Peygamber'i (s.a.v.) gözden düşürmek için her hamleyi yapmakta, her yere sızmaya çalışmaktadırlar. Onlar alternatif bir tefsir oluşturup bunu Yüce kitabı anlam itibariyle tahrif etmede kullanmaktadırlar. Bunlara karşı ilmi reddiyelerden önce amip gibi çoğalmalarına zemin hazırlayan ortamın gözden geçirilmesi lazım. Zira bu tür hareketler bilimsel birer çıkış gibi görülse de her yerde kökleşmeye çabalayan ve kurumsallaşan birer örgüt mantığıyla çalışmaktalar. Kutlu doğum günlerinde, aklı başında, Resulullah (s.a.v.) ve dört halife geleneğine bağlı, sünneti dışlamayan, mezhep müçtehitlerine saygılı, tasavvufu anlayışla karşılayan her müminin bu nevzuhur fitneye karşı teyakkuzda olması gerekmektedir.