Cebrail’in getirdiği İslam

Dini alanda iki bakış tarzı, tarih süresince İslam'ı anlatmak konusunda kendini yetkin görmüştür. Bu anlayışlardan birine göre, Kur'an-ı Kerim dışında itibara alınacak ve bizi bağlayacak herhangi bir kaynak yoktur. Onlar Kur'an-ı Kerim'e bakar ve o kitaptan anladıklarını anlatırlar. Burada ayeti ayetle tarife çabalarken eski kabulleri önemsemez, kendi akli kabullerini öne alırlar. Ne anlıyorlarsa o doğrudur.
Bu düşünce sahibi olan akım, tarih boyunca farklı renklerde ortaya çıkabilir. Söylemleri sert ve katı -radikal- olabilir. Çünkü akıllarını hakem edinirler. Bunlar Hz. Peygamber'in sözlerini, Kur'ani yorumlarını, sahabenin sözlerini, tarihi okumaları ve süreci karmakarışık bir bakışla reddederler. En azından işin merkezine koymazlar. Hz. Peygamber'e daha temkinli yaklaşanlar olsa da bu akımın genel karakteri Kur'an'ın dışında her şeyden soyutlanmalarıdır.
Tabii bu akımın önünde Kur'an'ı doğru anlama noktasında karanlık noktalar vardır. Mesela; 23 yıllık tarihi süreç, bu süreçte inen sure ve ayetler, Mekki ve Medeni ayetler, ayetlerin önce ve sonra inenleri, bu ayetlerin hayata tatbikatı, Kur'an'da yer almayan teferruat, tatbikat neye göre seslendirilecek? Neye...