Sevince

Bu kez savunmada derinlik yaratabildiler. On sekizinci dakikada Güray Vural’ın karşı karşıya Muslera’yı geçemediği pozisyon dışında Akhisarlı oyunculara kaleyi göstermediler. Ege ekibinin formunun zirvesinde olmadığı da bir gerçek.
Kararlı ve konsantrasyonu yüksek bir oyunda, Burak Yılmaz fırsatçılığı maçı güle oynaya götürmelerine yeti.
Geçen hafta ligde üst üste gol yeme olumsuzluğunu sonlandırırken kendi performanslarından çok rakibin eksikliğinin etkisi vardı. Ancak bu hafta Galatasaraylı futbolcuların savunmada yaptıkları doğrular daha ön plandaydı.
Kaleyi düşünen hiçbir Akhisarsporlu futbolcu rahat pozisyonda şut atamadı.
Bunu Melo ve Chedjou’nun yokluğunda yapmaları hem şart, hem de değerliydi.
Şampiyonluk saha – tribün birlikteliği ister. Dün Galatasaray adına en büyük artı buydu. Sarı kırmızılı tribünler –ki, Kasımpaşa deplasmanında da haklarını teslim etmiştim- inançlarını şarkılarıyla yansıttılar. Tek muhalefetim “Seni sevmeyen ölsün” tezahüratlarına. Eğer bugünlere bakınca naïf kalan 80’lerin futbol ortamından birbirinden nefret eden kulüp fertleri dönemine geldiysek, bu sloganın katkısı görmezden gelinemez. Seven daha çok sevsin. Kimse de ölmesin.
Ligin bu virajına girildiğinde, iyi oyundan çok üç puanı isteyen oyun anlayışı, artık tek kabul gören gerçek durumundadır. Bu anlayış futbol zevkimizi kemirmeye devam ediyor. Dün gece de haftasonu oynanan pek çok maçta olduğu gibi bunun bir örneğine şahit olduk. Galatasaray sonuç odaklı bir oyun oynadı ve kazandı. Akhisarspor derseniz, ligden çok tatili düşünen oyuncu topluluğuna dönüşmüş durumda.
Şu bir gerçek. Galatasaray lig sonunu iyi oynama alışkanlığı olan bir kulüp. Bunun kadrosunun tecrübeli ya da kaliteli olup olmaması ile alakası yok. Kulüp dinamikleri bu haftalarda hedef odaklı hareket edebiliyor. Bu düşünülürse son beş haftaya girildiğinde şampiyonlukta rakiplerinden daha şanslı takım Galatasaray. Süper Final şeklinde geçecek önümüzdeki sıkıştırılmış lig haftası zirvenin rengini belli edebilir!