Eyyy seçmen, diktatör devirdin...

Einstein, “bir insana, haklı olduğunu anlatmak sanılandan zordur” der. 
7 Haziran seçimlerinin üzerinden tam iki hafta geçti. Seçmenin onca baskıya, onca seçim rüşvetine karşın başkanlık sistemini reddedip parlamenter sistemi tercih etmesi, demokrasimiz açısından çok önemli bir adımdır. 
Bunun önemi zamanla çok daha iyi anlaşılacak. 
Avrupa da dahil olmak üzere, dünyada seçimle işbaşına gelip diktatörlüğe heveslenen çok lider olmuştur. Bu dönemler sağlıklı bir şekilde, yani sandık tercihi ile noktalanmamıştır. O liderler ülkelerinin başına büyük belalar açarak tarih sahnesinden silinmiştir. 
Türkiye’de de böyle bir yolun tam başına gelinmişti. Aslında köprüden önceki son çıkış da bitmişti. Köprü de geçilmişti. Ancak seçmen köprüden hemen sonra devamına izin vermedi. “Hayır” dedi, “seni yüzde 52 ile cumhurbaşkanı seçtik, başkan gibi davranmaya başladın. Şimdiden bunu yaparsan, kafandakini yaşama geçirdiğinde vay halimize” dedi. 
Böylece Erdoğan’ı yüzde 52’den yüzde 40’a indirip anayasal sınırlarını anımsattı.

***

7 Haziran seçimleri sıradan bir parlamento yenileme seçimi değildi. Bir yandaErdoğan’ın partisi ve öteki partiler yarışıyordu, bir yanda Erdoğan devleti eline almış partisi için oy istiyordu. 
Buna futbol maçında hakemin takımlardan birini tutmasından öte, ayağına top geldikçe rakip takımın kalesine gol atması denir. 
Valiler, Erdoğan’ın il başkanı gibi çalıştı. 
Kaymakamlar, ilçelerdeki özel temsilcisi olarak görev yaptı. 
Hiçbir partiye verilmeyen merkez meydanlar ona özel açıldı. 
Bütçeyi istediği gibi kullandığı yetmiyormuş gibi, örtülü ödeneğe ayrı bir hortum taktı, nereye ne kadar verdiği belli değil.