İşin şekli hep aynı!

Amerika ile Türkiye arasındaki sıkı ilişkiler Türkiye’nin Sovyetler Birliği ile ilişkilerine doğrudan etki etmiştir. 1954 sonrası ise bu konudaki en büyük kırılmaların yaşandığı dönemdir. Bu yıldan sonra  Amerika Türkiye’ye yaptığı mali yardımlarını azaltmış  ve üstelik bu yardımları belli kıstaslar (ekonomide küçülme, ağır sanayinin terk edilerek tarıma ağırlık verilmesi ve devalüasyon) karşılığında vermek istemiştir. 

1957’de Amerika’ya giden Menderes, 300 milyon dolarlık kredi talebi için, bırakın Einsenhower'ı, Amerikan Hazine Bakanı ile bile görüşemeden Türkiye’ye dönmüştür. Bu dönemden sonra Türkiye, SSCB ilişkilerini güçlendirmek istemiş ve süreç darbe ile sonuçlanmıştır. Emperyalizm yine Türkiye' de iktidarı değiştirmiştir. 

Hadi yine başka bir döneme geçelim... 

Süleyman Demirel Sovyetler ile ilişkilerini artırınca ABD’nin husûmetini üzerine çekmiştir.

Demirel, dönemin açmazlarını şöyle anlatıyordu: “1945-1965 Soğuk Savaşı’nın Türkiye’ye yüklediği korku, bizi tek yönlü dış politika izlemeye zorladı. Bu tek yönlü dış politika takibi, ‘ABD ne yaparsa, Batı onu yapar, biz de onu yaparız’ şeklindedir. Bu durumda bizim bir politika üretmemize gerek yoktur. Onlar düşünürler, taşınırlar, biz de ‘Evet’ deriz, ama, ‘Hayır’ diyemeyiz. Çünkü ‘Hayır’ dersek, şemsiyenin altından çıkarılırız."

Yine o dönem ne yaşandığını onun ağzından dinleyelim :