Kalanlar sağ olsun...
Ölüm olağan bir son... Böyle olmasa hayatın da anlamı olmazdı. Cesaretle, metanetle, sabırla karşılamalıyız o yüzden...
Birlikte yaşanan çocukluk yılları, acı tatlı hatıralar, ortak sevgiler, ortak hüzünler... Ölüm haberiyle birlikte zihnimize yığılıyor. Sevgili kardeşimle kimi zaman uzak, kimi zaman yakın 70 küsur yılı paylaştık. Onun zor günlerin üstesinden nasıl geldiğine, zor şartların içinden nasıl yükselip başarılar kazandığına tanıklık ettim. Günün birinde Fenerbahçe Başkanı bile oldu. 40 yaşında kulübün en genç başkanı olarak ülkenin zor görevlerinden birini üstlendi; orada da iyi bir isim bıraktı. İnsanlara sevecen yaklaşır, kendini anında sevdirirdi. Pratik zekâsı ve çabuk karar verme yeteneği dikkati çekerdi.
Ani bir kalp krizi sonucu, erken denebilecek bir çağda, 72 yaşında aramızdan ayrıldı. Çocuklu-ğumuzda Çamlıca’nın kırlarında birlikte koşar oynarken yaşamın ucunda ölümün insanları beklediğini elbet hiç düşünmezdik. Şimdi onu da düşünmenin vakti artık.
