“Kim mağdur edebiyatı yapıyorsa, ihanet içindedir”

Mağdur olmayan var mı ki…
Hiçbirinin kabahati yok.
Sorsak, hepsi aynı cevabı verir.
Tam darbe yapıyorduk, yakalandık. Mağduruz.
Kötü bir niyetimiz yoktu aslında, ülkenin yönetimini ele alacaktık, olmadı.
Ne güzel bir plan hazırlamıştık oysa.
Hiç hatası yoktu, tıkır tıkır işleyecekti.
Domino taşları gibi devirecektik hepsini.
Abiler öyle söylemişti.
*
Memleketin taşını toprağını sırtımıza yüklenip başka yere götürecek halimiz yoktu ki.
Her şey yerli yerinde duracaktı.
Bütün milleti kurşuna dizecek değildik elbette.
En fazla beş on bin kişinin defterini dürmek yeterliydi.
Bir o kadarını da hapse tıkardık, tamam.
Geri kalanların hepsi, kendiliğinden hizaya girerdi.
Yapamadık.
Bir yerde gözden kaçan bir kusur vardı demek.
Hiçbirimizin görmediği, farkına varamadığı.
Abiler birkaç ayrıntıda yanılmış olmalı.
Bizim bir suçumuz yok.
İnandık, güvendik…
Biz sadece verilen emirlere uyduk, görevimizi yaptık.
İşte şimdi buradayız.
Mağdur halde ışıklı günleri bekliyoruz.
*
Çok büyük suçlarla itham ediliyoruz ama inanın ki bu kadarı haksızlık.
Her birimiz bir ucundan tuttuk.
Tamamını üstlenemeyiz.
Mantıksızlık bu.
Alt tarafı tankları yürüttük, uçakları, helikopterleri havalandırdık.
Birkaç bomba attık, biraz mermi yaktık.
Tankların üstünden geçtiği arabaların içinde birileri varmış.
Kurşunların karşısında da insanlar…
Biz mi dedik onlara karşımıza geçin, bize zorluk çıkarın diye?
Nedir yani?