Keşke anlatmayı becerebilsem çelimsiz kelimelerimle...

Belki de son zamanlarda yazdığım en zor yazı bu…

‘Küçüğüm daha çok küçüğüm. Bu yüzden bütün hatalarım’ diye başlasam…

‘Seni kimler aldı, kimler öpüyor seni. Dudağında dilinde, ellerin izi var’ desem sonra.

Ama tam da o anda ‘Kan ter içinde uykularından uyanıyorsan eğer; her gece. Yalnızlık sevgili gibi boylu boyunca uzanıyorsa; koynuna’ gelir, gelecek elbette aklıma…

Sevdanın başında, sonunda, ortasında, sevgilinin varlığında, darlığında, yokluğunda yüreğe dokunan bir Sezen şarkısı var mutlaka hayatımda.

En coşkulu anların seyrinde, en mutlu zamanların keyfinde, en hüzünlü vedaların deminde; gölgesinde dinlendiğim – demlendiğim – derin bir soluk alıp nefeslendiğim bir Sezen şarkısı var…