Bireyin aşı olmama hakkı, devletin zorla aşı yapma hakkı

Bugünlerde bilim insanlarının birçoğu Omicron varyantı ile artık Kovid salgınının ortadan kalkma aşamasına gelmiş olabileceği ümidini taşıyor. Umulur ki bu öngörü doğru çıksın, insanlık bu musibetten bir an önce kurtulsun.

Çok kayıplar verdik, ciddi sıkıntılar çektik bu süreçte ama belli bir mesafe de kat ettik Kovid pandemisine karşı mücadelede. Bu tarihî mücadelede geçen yılın başlarında devreye giren aşıların da çok önemli bir katkısı oldu. Ancak bu süreçte bütün dünyada ve Türkiye’de aşı karşıtlığı konusu da tartışma gündeminden hiç inmedi. Salgının artık sona yaklaştığı öngörüsü yanlış çıkmazsa bu konuyu soğuk kanlılıkla yeni baştan ele alıp başka benzer konulara da şamil olacak çözüm önerilerini tartışmamız için uygun bir ortam var şimdi önümüzde.

Aşikar ki aşı karşıtlığı meselesi yalnızca toplum sağlığı meselesi değil. Toplumsal boyutu itibarıyla siyasi bir mesele aynı zamanda. Siyasi derken, seçim zamanı hükümetin veya muhalefetin önüne gelecek bir konu olmasını kastetmiyorum. Aşı karşıtlığı bağlamında tartıştığımız hususların kamu yönetiminin kaynağı, sınırları gibi konularla, yani siyaset felsefesiyle ilgisini kastediyorum. Ayrıca ahlak felsefesinin de alanına giren bir yanı var problemin. Hatta bu anlamda paradoksa dönüştüğü bir yer de var. Ama buraya sonra değinelim.