Teröre hayır, barışa evet!...

Donuk bir bakış bir öfke yumağına dönüşüyor birden... 
Aşk üstüne, sevgi üstüne şiirler yazılıyor; hayatın sayfalarında çiçeklemiş bir umut ansızın soluyor... 
Gözlerimizin önünden Filistin, Gazze geçiyor, Akdeniz mavilerin içinden çıkıp karanlığa gömülüyor... 
Ortadoğu alev alev yanarken köktendinci terör Ortadoğu’dan Kuzey Afrika’ya dek uzanıyor. 
Parçalanan genç bedenler, dul kalan kadınlar... 
Bombalar, o ölümsüz yalın unutuşta kırmızıya çalan toprak, ağlayan çocuklar... 
Beklentilerimiz delik deşik, yalnızlıklarımız hüzün topu oldu, bilmem farkında mısınız? 
Bombalar yoksul halkların üzerine atılırken, Musul kuşatılırken,konsolosluğumuzun çalışanları rehin alınırken... 
İnsan onuru çiğnenirken!
Niye sustunuz! 
O kör terör, IŞİD, El Kaide, El Nusra... 
Suriye’yi, Kobani’yi, Libya’yı bilmezseniz, oradaki vahşete göz yumarsanız, “banadokunmayan bin yaşasın” derseniz, sınırlarınızın içinde terör örgütlerine eğitimverirseniz, insanlık suçu işleyenlerin sırtını sıvazlarsanız o bela gelir sizi bir yerde vurur... 
Bugüne değin yaşadıklarımız bize neyi gösterdi? 
İnsanlığı mı? 
Asla! 
Terörün dini, ırkı, inancı, sağcısı, solcusu olmaz!