Normalleşmeyelim!

Berbat hayat tarzlarımıza nasıl da manyakça bağlıymışız!
Ne hızdır bu yahu!
Felaketin ağırlığını iki üç bağışla, bir yardım gezisiyle (!) kapatıp "artık yavaş yavaş normalleşmeli ve eski psikolojimize dönmeliyiz" teranelerine sarılanları hayretle izliyorum.
Sosyal medyada "normalleşmeci beyazlar"dan geçilmiyor.
Eş dost sohbetlerinde göbeğini kaşıyarak yaptığı bağışları anlatanlar "içlerini şişiren" deprem hakikatinden kaçmak için ne yapacaklarını şaşırmış haldeler.
Bu tiplere sadece kızıp geçersek, yanlış olur.
Güncel hayatı nasıl idrak ettiğimizi anlamak için bir tür ayna işlevi görüyor.