Nilgün

Singapur'a doğru ilerleyen yolcu vapuru öğle sıcağında ağır ağır Malakka Boğazı'ndan geçiyor...
Ortalık sessiz...
Bütün yolcular dağ başındaki bir sanatoryumda öğle uykusuna yatmış gibiler...
Bir tek romanın anlatıcısı sergüzeşt beyefendiyle Nilgün uyanıklar, güvertede şezlonglara uzanmışlar...
"Gözlerimi yumdum. Nilgün'ün yanımda bulunması huzur verdiği için, bunu güneşin aydınlığından korumak istiyorum. Loş şeyler düşünüyorum. Bir İstanbul çocuğu, dünyanın neresinde yaşamış olursa olsun, hep İstanbul'unu düşünür. Niçin Paris'in, Londra'nın, Berlin'in yeraltı dehlizleri...