Hatırladığım ilk bayram sabahından arta kalanlar

Çocuktum. Henüz oruç tutmuyordum. Muhtemelen 5-6 yaşlarında olmalıyım. Hatırladığım ilk bayramdı.

Köydeydik. Dedem de sağ idi, ebem de. Babam başımızdaydı, Hüseyin amcam hayattaydı. Bizler küpür gibi bir dolu çoluk çocuktuk. Abimler, ablamlar, kuzenler hepimiz hep birlikteydik.

Ben torunların en küçüğüyüm. Adım dedemden yadigar.

Hatırladığım ilk Ramazan Bayramı. Köydeyiz. Hep birlikteyiz.

Sabahın erkeni. Dedem, babam, amcam camiye gitmiş, çoktan. Biz evdeyiz. Hepimizi kaldırmışlar. Evde bir telaş.

Ev dedimse aynı avluda kerpiçten iki göz oda, iki ayrı ev. Birine yukarı ev diyorlar -ki biz orada yatıp kalkıyoruz- diğerine ebenin evi. Dedemle ebem orada kalıyor. Bazen biz çocuklar onların yanında yer döşeklerinde yatıyoruz