Gelin kaynana -2-

Çayın alt demliği evdeki kaynanadır; fokur fokur devamlı kaynar durur... Üst demlik evdeki gelindir; alt demlik kaynadıkça o olgunlaşır, demlenir... Gelinin kocası ise bardaktır; her ikisinden de yeterince nasibini alır. Biraz kaynana doldurur, birazda gelin...
Çayın şekeri; ise çocuklardır. Çaya tat verir fakat çok şeker çayın lezzetini bozar. Şekersiz çaya alışanlar için ise bir tanesi bile fazla gelebilir. Çay kaşığı; görümcedir. Arada bir gelir karıştırır ve gider.
Kayınpedere gelince; o da çay tabağıdır. Çayın demine suyuna hiç karışmaz, bir köşede sessiz sedasız bir şekilde oturur. Sadece dökülenleri toplar ve çevreye zarar vermesini engeller.
Çay süzgeci; ailenin sahip olduğu değerlerdir. Aileyi dış müdahalelerden korur. Delikleri büyük olursa çayın tadı kaçabilir.
Suyu ısıtan ateş ise hoşgörüdür, o olmadan geçim de olmaz...

Gelin kaynana atışmalarını yazmıştık, bu kadim savaşta arada kalan oğul ne diyor bir de ona bakalım;

Evde çıktı iki meydan savaşı,
Biri bitti, biri bitti bitecek.
Gelinle kaynana tuttu güreşi,
Biri yattı, biri yattı yatacak.

Ben de duyamadım sözün başını,
Gıcırdattı anam sıktı dişini,
Yerden kalkmayan o eğri kaşını,
Biri çattı, biri çattı çatacak.

Havayı sarınca savaş kokusu,
Başladı hanımın kurusıkısı.
Denizli horozu gibi ikisi,
Biri öttü, biri öttü ötecek

Çekilmiyor bunların gayri kahiri,
Terk eylesem derim köyü, şehiri,
Gizlice yemeğe fare zehiri,
Biri kattı, biri kattı katacak.

Ben giderim odun ile kömüre,
İkisi de bakmaz aşa, hamura,
İtişe kakışa varıp çamura,
Biri battı, biri battı batacak.

Kim demiş hanımın gözleri şaşı,
Üç yerden yarıldı anamın başı,
Gördünüz attığı son iki taşı,
Biri tuttu, biri tuttu tutacak.

Aracının dayak yemek kaderi,
Ara yere saldık yine pederi,
Garibi ortada ileri, geri,
Biri itti, biri itti itecek.

Hiciv yaptım attım havamı,
Zor aldım elinden bakır tavamı,
Karakolda biter maçın devamı,
Biri gitti, biri gitti gidecek...


Ninem diyor ki; Dil söyler saklanır, baş belaya katlanır.