“Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar, Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var!”

  Bu ses, tarihin derinliklerinden gelen bu ses; bir kez daha hatırlattı bu büyük millete kim olduğunu!.. Darbe girişiminin ilk adımın atıldığı Boğaziçi Köprüsü’nde, tek başına bir kadın tankların üzerine yürüyordu... Yüreğinde iman vatanı adına cuntacılara hesap sordu!.. Aldığı cevap tanktan ateş, “Git yoksa vururuz!” oldu. “Vuracaksan sırtımdan vur” diyerek diğer vatanseverlerin yanına dönerken üzerlerine kurşun yağıyordu!!

İnanması zordu… ama… Vatanı, milleti korusun diye emanet edilen silahları sahibine; halka çevirmiş asker üniformalı teröristlerin hedefi Türk Milletiydi! Bu, sıradan bir kalkışma değildi. Bu, Türkiye Cumhuriyeti demokrasisine, halkın bölünmez bütünlüğüne ve halk iradesine karşı bir darbe, bir darbeden de öte ‘işgal girişimi’ydi! O an çok net anlaşıldı ki; tarihinde görmediği bir ihanetle karşı karşıyaydı millet… Ya özgürlüktü bundan sonrası yahut da zillet!.. Canına kastedilen bir Cumhurbaşkanı, yaverleri tarafından derdest edilmiş Genelkurmay Başkanı ve kuvvet komutanları… Ve… İçinde milletvekilleri varken F-6 savaş uçaklarıyla millî iradenin mukaddes tecelligâhı TBMM’nin bombalanması! Tam dört kez!.. Kurtuluş Savaşı verilirken ‘İşgal kuvvetlerince’ dahi yapılmayan bu alçaklığın ve tüm sair ihanet cinnetlerinin gerçek olduğuna inanmak zordu! Tüm Türkiye’de, yediden yetmişe, her yaştan, her görüşten halk; iradesine, demokrasisine, geleceğine sahip çıkmak için; tek yürek olup bir araya geldi! Kulaklarında sala yüreklerinde iman; Vatan, millet, bayrak aşkıyla, Allah yolunda; ölüm saçmaya kararlı namlulara, bombalara, kurşunlara, savaş uçaklarına kendini siper etti! O gece tüm dünya, bastonuyla, protez bacağıyla koşan aksakallı dedeleri; “Anasız yaşanır ama vatansız yaşanmaz!" diyerek canını ortaya koyan a...