“Üzgünüm, çok üzgün...”

I-

Vagon’un içi tenhaydı, yolcuların neredeyse tamamına yakını 50 yaş üstüydü. Ayakta duran biri iki kişi vardı sadece ve oturanların bazısında “pandemi maskeleri” takılıydı. Yüzünde maskesi olanların diğerlerine göre daha fazla sağlık haberlerine maruz kaldığını düşündüm . Çin’de görülen, Amerika’da ve Avrupa’da salgın şeklinde yayıldığı söylenen “gizemli zatüre”.

“Gizemli zatüre”nin insandan insana geçtiği haberini, ekranı gün boyu açık olanlar kim bilir kaç defa izlemişti?

Dünyanın neresinde yaşarsa yaşasın insanlar ikiye ayrılıyor: Ekrana kilitlenenler ve bir ekrandan başka ekrana kendini kilitleyenler. Dünyanın yeni “zamansal” ayrımı. Ekrana kilitlenenler en fazla ellerindeki kumanda ile başka bir kanala geçiyor. O başka kanalda da aynı haberlere rastlayacağını bilse de elinden başka bir şey gelmiyor. Elinden niye başka bir şey gelmiyor? Telefonu akıllı değildir mesela. Akıllı telefon kullanmaya hiç heves etmemiştir. Bildiği dünyada kalmayı istemiştir. Bilmediği dünyalara sadece tv ekranı üzerinden ulaşmayı emniyetli bulmuştur.

Haberlerin sunduğu her şeyi bilir böylece. Türkiye’de, Hindistan’da, kutuplarda... tabii tercih...