Türkiye çok okuyor çokkk

Günün ve güncelin dilini küçük mekanlardan okuyorum. En net görüntü oralarda. Bir kitapçı dükkanı ya da bir kafe. Bir tadilatçı dükkanı ya da bir tamirci. “Herkes”in herkes ile karşılaştığı yerler buralar...

Mahallemizin kitapçısı, tadilatçısı, ayakkabı ve çanta tamircisi, 16 yüzyıl kahvehaneleri gibi herkesin kendi meşrebine, yaşına göre mekan tuttuğu kafeleri, insanın kendine yük olmadığı yerler olarak varlığını sürdürüyor.

(İnsanın kendine yük olduğu yerler var bir de... Nereler mi? Bu sorunun cevabı sizde. Kendinize sorun. Varlığınızı bir yük olarak en çok nerede taşımakta zorlanıyorsunuz?)

Biraz sonra sizi mahalle kitapçımıza götüreceğim. Kitapçının müşterileri ya çocuklarının okul ödevi için kitap arayan veliler ya da emekli beyler ve hanımlar. Emekli hanımlar çoğunlukta elbet.

Dükkana girdim. Tek bir müşterisi var kitapçının henüz. Minyon, güzel bir kadın.70 yaşlarında olmalı. Yüzündeki çizgiler kalemle kondurulmuş kadar ince. Kitapçıya arka arkaya sorular soruyor. Neşeli bir ilkokul öğrencisi gibi içi içine sığmıyor. Birinin cevabını almadan ötekini soruyor: “İpek’in kitabı geldi mi? Yılmaz’ın kitabı ne zaman geliyor. Ay çok merak ediyorum hangisi daha güzel acaba?”

İki soru arasında nefesini erteliyor adeta, bir taraftan da çantasından çıkardığı Sarah Jio kitaplarını değiş tokuş ediyor. Herkese, her şeye hakim. Hakimiyetinin dışında kalabilecek olan şeylere karşı gardı mükemmel.