Kıyamete yarış

Güney Asya ülkesi Tayland’da, Başbakan Prayut Çan-oça, gazetecilerin önüne karton maketini koydurtup “Soru sormak istiyorsanız, bu arkadaşa sorun” deyivermiş. Sonra da el sallayıp gitmiş.
Dünyadaki yönetim üslubunu özetlemek için daha iyi örnek var mı?
Daha önce gazetecilere muz kabuğu fırlatıp muhalifleri “infazla” tehdit etmiş Prayut, 2014’teki kansız darbeden beri başta. Gazeteciler, gerçeğini bulsaydı darbe sonrası vaat edilip yapılmayan ilk seçimleri, katakulli referandum ile değiştirilen anayasa ve seçim sistemini, güneydeki çatışmaları ve monarşiyi aşağıladıkları gerekçesiyle hapsedilen gençleri soracaktı. Olmadı.

***

İran olaylarıyla girdiğimiz yeni senenin ikinci haftasında 2018 öngörüleriyle başlamak istiyordum. Dünyaya bakınca içimden gelmedi. Neoliberal dünyada nereye baksak rezillik var; sahtekârlık, yalan ve ahlaksızlık tavan yapmış, egolar ve kibir “imparatorlukları” kurulmuş. Adeta “kıyamete” yarış var. Gözüme batanı birkaç örnek...

***

“Süper güç” ABD’nin başında kendini “dâhi” zanneden biri var. Müesses nizam, kurucu babalardan miras sistemi bir popülist çılgının elinden kurtaracağım diye yürüttüğü “cadı avı” eşliğinde küresel hegemonik gücü yine kazanmak çabasında. Dünyalılar için “liberal emperyalist”, Amerikalılar için sözde “sol” ve “ilerlemeci” Demokratik Parti ve Hillary Clinton’ın yolsuzluk enkazı “Rusyagate” uydurmaları ile temizlenmeye çalışılıyor.
ABD müesses nizamının kirli çamaşırlarını bilen aklıselim insanların bile yaşananların arkasına bakınca şaşırmaması imkânsız. İstihbarat kurumları ile ana akım medyayla sınırlı kalanların ise payına “Rusofobi” düşebilir. O zaman Massachusetts’daki dondurucu soğukları “Putin’in iklim silahına” bağlamak normal olur. Bu koşullarda akıl sağlığı sorgulanan Trump “deha” olduğunu ilan edebildiği gibi, 2020 için yerine yeni TV yıldızı olarak “talkshawcu” Oprah anılır.

***