​​​​​​​Çini bizimdir Çin'in değil...

Babamın İzmir'de görev yaptığı yıllarda beni il dışına çıkardığı ilk yer Kütahya idi.

O yıllarda bu kentin sokaklarında dolaşmak dahi mutluluk verirdi.

Çocuk halimle yolların kenarlarındaki cumbalı ve kafesli evlere hayran kalmıştım. Koca kapılı konaklar sanki üstünüze abanır gibiydi.

Geçmişe özlem

Daha sonraki yıllarda başta seçim gezileri olmak üzere bu kente uğradığım dönemlerde pek farklılık görmediğimi söyleyebilirim. Yerler Arnavut kaldırımıydı. Güneş almayan kesimler ot tutardı. Adım başı bir çeşme ile karşılaşırdınız. Musluk tanımaz lülelerden bilek kalınlığında sular akardı. Her zaman düşünmüşümdür bu şehirde ne çok kanal, ne çok dere var diye.

YAZININ DEVAMI
ÇOK OKUNAN YAZARLAR
YAZARIN DİĞER YAZILARI
İzin 20 Kasım 2020 | 189 Okunma Bağırmayın!.. 19 Kasım 2020 | 345 Okunma Harekatlar 18 Kasım 2020 | 274 Okunma Ayak topu "bizim dünyamız" 17 Kasım 2020 | 131 Okunma Söylemler/çelişkiler 16 Kasım 2020 | 174 Okunma
TÜM YAZILARI
Yorumlar