Çay bahçesinden AVM'lere

Söz verdiğim gibi bu Pazar'ı senarist, yönetmen ve şimdi de oyuncu Müfit Can Saçıntı'nın açtığı yola ayırdım. Onunla tanışmama, patronu Birol Güven aracı olmadı. Bunun sebebi Kadir Çöpdemir'in bana tamamen yalana dayalı bir saldırısı neden oldu. O gün bugündür Çöpdemir'den fazla hazzetmem. Hele, iktidara yakın gözüküp nemalanmasını gördükçe sözünü ettiğim duygularım daha da güçlendi. İşte böylesi bir ortamda Saçıntı'nın yolladığı kasetle aleyhimdeki tezviratı boşa çıkardığımı itiraf etmeliyim.

Müfit Can Saçıntı'yı Gündem Özel'de görünce oturup sonuna kadar izledim. Deniz Bayramoğlu'nun sorularına cevaplarına bayıldım. Tanıtımdaki "Mandıra Filozofu" lafı cuk oturmuştu. Oysa, Müfit bugünlere kolay gelmedi. Hesapladım tam 50 yaşında. Levent Kırca'nın -o da iyi dostumdu- Hodri Meydan'ında başlayan macerası bugün zirveyi yakalamış bir Müfit'i yarattı. Bu sanatçının söylediklerini anlamak için iki kere dinlemek zorunda kalabilirsiniz.

Bir tespit

Kendinin de kabullendiği gibi -sese/konuşma kusuru- birinin bugünlere gelmesi büyük başarıdır. Artık Türkiye'nin genel problemi hâline gelen AVM'leri hicvedişi bir şaheserdi. Konuşmacı, aslında stand-up'cı olarak davet edildiği bu yerlerle dalga geçişinden benim söz etmem fazla yetersiz kalır. Ancak, Saçıntı'yı izleyerek tadına varabilirsiniz. Ne mutlu ki ben bunu bire bir yaşadım.

Tek takıldığım nokta 1980 öncesi İstanbul'unu anlatışıydı. O yıllarda en fazla 12 yaşında olan Müfit Can'ın şehrin denize girme yerlerinden ve semaverli çay bahçelerinden bahsedişi biraz zayıf kaldı. Saçıntı'nın hayal meyal hatırladığı seneleri ben iyi yaşadım. Çünkü aramızdaki yaş farkı 20'nin üstünde.

Günümüzün taş yığını hâline getirilmiş Zeytinburnu'nda bile çok sayıda bu tip bahçe ve yazlık sinemalar vardı. Yol olmadığından trafik de yoktu. Halk yürüyerek deniz kıyısına ulaşır ve gece yarısına kadar çekirdek çitlerdi.