Saray elçileri

İktidarın, Dışişleri Bakanlığı dışından büyükelçi atamaları hız kesmeden sürüyor. Son olarak, eski bakanlardan Egemen Bağış, Prag Büyükelçiliği’ne atandı. Şaban Dişli’nin Hollanda’da, Merve Kavakçı’nın Malezya’da, Murat Mercan’ın Japonya’da, Abdülkadir Emin Önen’in Çin’de büyükelçi olarak Türkiye’yi temsil ettiklerini biliyoruz. Liste daha da uzun. Parti örgütünden ve partiye yakın isimlerden büyükelçi yapılmasını Dışişleri Bakanı da savunuyor zaten. O kadar ki, bir konuşmasında, kurum dışından atanan büyükelçilerin, kurumun içinden yetişmiş, kariyer diplomatlarından daha başarılı olduklarını söyledi.
Eş-dost atamalarının, ahbap-çavuş ilişkilerinin, gelin-damat terfilerinin, yakınlara-akrabalara verilen ihalelerin tüm kurumlarda görüldüğü, tüm partilerde yaygın olduğu dikkate alındığında, Dışişleri Bakanlığı’nın bu kötü uygulamadan payına düşeni almaması beklenemezdi. Oysa, Devleti Aliyye’den bu yana nitelikli, seçkin, yetkin memurların çalıştığı Hariciye’nin geleneği, kurumsal kültürü, ciddiyeti ve disiplini, sadece Türkiye’de değil, dünyada da takdir edilirdi. Bürokrasiyle başı pek hoş olmayan Turgut Özal, Tansu Çiller gibi isimler bile, bakanlığın işleyişi, teşkilatı ve kadrolarıyla çok fazla oynamamışlardı. Hem bu yönde attıkları adımlar ters tepmiş hem de bakanlık direnmişti.
Dışişleri Bakanlığı’nın geleneğini ve kadrolarını küçük görmek, kamuoyu önünde azarlayıp aşağılamak mevcut iktidarla başladı. Cumhuriyetçi kimliği de bilinen eski kadrolar, “Monşerler” diye aşağılandı. “Stratejik Derinlik” denilen hezimetin müellifi olan ve bugünlerde parti kurma hazırlıkları yapan Dışişleri Bakanı, Atatürk Cumhuriyeti’nin dış politikasını içe dönük, pasif, edilgen, pısırık, çekingen, Ortadoğu ile bağlarımızı koparmış bir dış politika ol...