Siyasi denge nereye doğru?

Ülke siyaseti iki ana pistte ilerliyor.

İlk pist, malum, barış süreci. Adı üzerinde, barışa dair her hamle pozitif gelişmeler vadeder.

PKK’nın silah bırakma kararı, bunu takiben beklenen gerek Kürt siyasi aktörlerine, gerek Kürt sorununa ilişkin pozitif yasal düzenlemeler, sadece bu yaranın dindirilmesi bakımından değil, sisteme egemen bölünme endişesinin azaldığı yeni bir siyasi sayfanın açılması ihtimali açısından da son derece önemlidir. Devletin Kürt meselesinden kaynaklanan tehdit algısı, bunun ürettiği anti demokratik dalganın, düzene hakim güvenlik politikaları ve sistematik hukuk devleti ihlalleri, bir zincirin halkaları gibidir. Bir yerden kırılmasının anlamı büyüktür ve bu çerçevede durum, bir siyasi normalleşme vadeder. Barış süreci kesintiye uğramaz, tamamlanabilirse yön levhası buraya işaret etmektedir.

İkincisi ana pist 19 Mart sürecidir.

Bu pist, siyasi iktidarın otoriterleşme ve keyfileşmede derinleştiği, temsil mekanizmasının büyük yara aldığı bir duruma işaret ediyor. Erdoğan tarafından şahsen yönetildiğine şüphe olmayan, siyasi rakiplere yönelik siyasi tasfiye hamleleri arka arkaya gelen tutuklama dalgalarıyla, iktidar bakımından geri...