Herkes andını içti mi?

And içme bir ihtiyaç mıdır, bilmiyorum. Bu işe bu kadar önem atfedilmesi bir zaaftır aslında.
921 Anayasasında yeminle ilgili bir hüküm yok.
924 Anayasasında şöyle:
"Vatan ve milletin saadet ve selâmetine ve milletin bilâ kaydü şart hâkimiyetine mugayir bir gaye takip etmiyeceğime ve cumhuriyet esaslarına sadakattan ayrılmıyacağıma vallahi." 
Bu da 960 Anayasasına konulan metin:
"Devletin bağımsızlığını, vatanın ve milletin bütünlüğünü koruyacağıma; milletin kayıtsız şartsız egemenliğine, demokratik ve lâik cumhuriyet ilkelerine bağlı kalacağıma ve halkın mutluluğu için çalışacağıma namusum üzerine söz veririm." 
82 Anayasasına konulan metni iki gün önce yüzlerce defa -ister istemez- dinlemişsinizdir.
Neden her anayasaya yeni bir metin konmuş. Daha iyiyi arama gayreti olamaz. 24'ten 82'ye and içme işinden çıkıp ayin havasına bürünmüş.
Leyla Zana ve Hatip Dicle'nin 991'deki gürültülü patırtılı and içme töreni YouTube'da var, bugünkü aklınızla bir kere daha seyredin. O dava neyin davasıymış, 24 yılın sonunda muradına eren kim olmuş.
Dicle, anayasanın baskısı ile okuyorum, diyor ki doğru; öyle bir mecburiyet var.
Başkan sözlerini geri aldırıyor.. Duyulmadı bir daha diyor.. Tam 5 defa aynı metni okumuş. Aynı metin okutulmuş.
Aradan geçmiş 24 sene.. Şöyle diyebiliyor muyuz: Nasıl da herkesi hizaya soktuk. Problem çıkarmadan andlarını içtiler.