Yumruklar cam masaları kırarken mırıldandıklarım

Yumruklar inmeye başladı Tarafsız Bölge'nin zavallı dekoratif unsurlarının tepesine...
İlk yumruk Ayhan Oğan’dan geldi... Önündeki kırmızı sehpaya öyle bir vurdu ki... Bardak bir yana, sehpa bir yana! Sonra kocaman gövdesiyle Aykut Erdoğdu’ya geldi sıra... O da öyle bir indirdi ki yumruğunu kırmızı sehpaya... Sular devrildi, ortalık karıştı, zavallı sehpamız yıldızları saydı. Ve işte tam da bu sıralarda ben içimden şöyle şeyler mırıldanıyordum:

- ANNE! Sanırım yine sen haklı çıkacaksın, bu ikisi kendini kurtaracak ve olan yine bana olacak!

*

- Eğer birbirlerine vurmaya kalkarlarsa... Kavgayı ayıran olarak o yumrukların tümü benim kafamda patlayabilir. Ve stüdyoda her an yere serilebilirim. Hafazanallah! Hafazanallah!

*

- Darp... Darp... Darp... Bu yıl benim de kaderim bu galiba!

*

- Reyting mi? Aman adı batsın reytingin! Şu kavga hayırlısıyla bir bitseydi.

*

- Ben hayatımda şu Ayhan Oğan kadar dik dik konuşan bir adam görmedim. Adam sade kahve isterken bile polemik çıkarıyor!

*

- Aykut Erdoğdu’nun sertlik ile yumuşaklık arasında gidip gelme hızı o kadar fazla ki... Takipte zorlanıyorum.

*

- Aha! Annemden telefonuma mesaj geldi: “Yatıştırsana adamları... Ballı ıhlamur versene... Ne duruyorsun.” Of anne ya of!

*

- Aykut Bey ne yapıyorsunuz? Ayhan Bey ne yapıyorsunuz? Size bir şey söyleyeyim mi? Kendimi gitgide daha fazla Esra Ceyhan gibi hissetmeye başladım.