‘Yeni Türkiye’nin çocukları

'Yeni Türkiye' tabiri daha çok 'istikbaldeki Türkiye' tahayyülünü zenginleştirmek için kullanılan bir tabir. Toplumsal tahayyüller insanlar için hareket ettirici dinamikler. Farabi ve İbn-i Sina başta olmak üzere müslüman düşünürler de kendi çağlarında “yeni toplum tahayyülleri” üzerinde kafa yordular, 'erdemli toplum' için prensipler koydular. Osmanlı'da tahayyül edilen nizam ise “Nizam-ı Alem” idi.Hasan Kafi el-Akhisari'den Kınalızade Ali Efendi'ye pek çok Osmanlı münevveri Nizam-ı Alem'i anlatan siyasetnameler kaleme aldılar.

İlk asrında “İslam” yeni bir dünya ve yeni bir rüya heyecanı verdiği için çok kısa süre içinde Arabistan'dan İran havzasına, Yemen'den Orta Asya'ya, Suriye'den Kuzey Afrika'ya kadar yayıldı. “Bizans İmparatorluğu”nun Anadolu, Balkanlar, Suriye ve Mısır üzerindeki hakimiyetini kaybetmesi, adaletten uzaklaşarak yozlaşmasının sonucuydu. “Malazgirt”ten sonra Anadolu'nun kapıları yeni bir dünya kurmak isteyen yığınlara açıldı. “Selçuklu” ve “Osmanlı” imparatorluklarını kuran güçler adaletli bir yönetim sayesinde başarılı oldular.

“Sovyet rüyası” çoktan öldü, “Amerikan rüyası” ve “Avrupa rüyası” son nefesini veriyor. Çinliler “Çin rüyası” diye bir söylem tutturuyorlar ama bu rüya dünya insanlığı için heyecan vermiyor. 'Çin rüyası', giderek büyüyen Çin nüfusunun dışarıya doğru taşma potansiyeliyle sadece bir ürküntü sebebi. Basra Körfezi'nin Batı yakasında petrolle gelen zenginlik ise Arap dünyasında “aşağıdakiler ve yukarıdakiler” diye nitelendirilen bir farklılık yaratmaktan öteye bir anlam ifade etmiyor. Dubai'nin akıl almaz bir hoyratlıkla sergilenen ihtişamlı iş kuleleri sadece bu yıkıcı çelişkileri öne çıkarıyor. “Arap Baharı” bu dünyanın gençleri için bir “Arap rüyası” vaat ediyordu ama Körfez zenginlerinin ve işbirlikçi büyük güçlerin sinsice müdahalesiyle bastırılması sonucunda dumura uğratıldı.