İslam’ın ilk dönemlerindeki müziğe dair son haftalardaki okumalarımdan şunu anladım.
Peygamberimiz’in asrında düğünlerde, bayramlarda veya hususi meclislerde def çalınıp şarkı söylenmiş. Bilhassa cariyeler ve tek tük erkek muğanniler böyle ortamlarda şiirleri şarkı formunda söylüyormuş. Sahabeden bazıları hoşlanmış bazıları hoşlanmamış olsa da hayatın merkezinde değil ama kenarlarında bir yerlerde müzik diye bir şey varmış.
Hz. Osman’ın halifeliği döneminde nispeten yaygınlaşmış.
Ama hala bir ‘müzik dünyası’ndan söz edebileceğimiz derecede değil.
Emeviler döneminde ‘piyasa’ genişliyor.
Mustafa Kılıç, makalesinin bir yerinde, (İslam Kültür Tarihinde Musiki) tek bir paragrafta 45 kadar meşhur muğanni ve muğanniyenin ismini sayıyor. Tuveys, bunların en başta geleni. Cemile adlı kadın şarkıcı da son derece...