Bizim mütevazı bir dünyamız vardı. Bize kalsa, zengindik. Herkesten zengin. Varoluşun sırrını biz biliyorduk. Daha büyük zenginlik mi olur? Çok emindik kendimizden. Arkamız sağlamdı. Neydi arkamız? Neydi sağlam olan? İman. İman, hem aczini idrak etmenin kaynağıdır, hem kuvvetin kaynağını ve dolayısıyla kuvveti idrak etmenin. Gençtik. Her şeyi anlamamız kolaydı. Hiçbir şeyi anlamamamız da kolaydı. Gençtik. Kafamızda halledemediğimiz mesele yoktu. Okuyorduk, deli gibi. Okuduklarımıza, bazen yazarlarının bile yüklemediği ulvi anlamlar yüklüyorduk. Böyle bir okuma kaldı mı artık bilmiyorum. Bende kalmadı, haber vereyim. ‘Amentü.’ Bizim sapasağlam fakat mütevazı dünyamıza İsmet Özel diye bir pencere açılmasına vesile, herhalde bu şiirdir.