17 Aralık’ı takip eden sıkıcı günler. Star’dayız. Var gücümüzle kavga ediyoruz.
Mustafa’ya (Karaalioğlu) bir belge ulaşmış. Şu meşhur, ‘7 bin kişiyi dinlediler’belgesi. O belge üzerinde çalışıyoruz.
Kimi dinlemişler acaba?
Baktım, bir sürü tanıdık isim. En tanıdığı da kendim.
Herifler beni de dinlemişler.
‘Tanıdık isimler’in listedeki telefon numaralarını, bende kayıtlı olan numaralarla karşılaştırıyorum. Birçoğu siyasetçi veya bürokrat.
Ulan aynı numaralar!
Hatta bazen bir numaraya ‘yanlış’ diyecek oluyorum. Araştırıyorum. Arkadaş numarasını üç-beş gün veya bir-iki hafta önce değiştirmiş.
Vay anasını! Demek taze, üzerinde çalışılan bir dosya.
Adı ne?
‘Tevhid-Selam’ dosyası.
Allah Allah!
Bu da çok tanıdık.
Biz 28 Şubat’ta böyle bir ‘örgüt davası’na şahit olmamış mıydık?
Bir ‘kafa tembelliği’ midir? Hani aklını bir başkasına emanet ettiysen çalıştırmaya lüzum görmezsin.
Kafanı kafa gibi değil de teksir makinası gibi kullanırsın. İçine sokulanı dışarı verirsin.
Adını bile yenilemeye ihtiyaç duymamışlar.
Eski dosya, eski isimler.
İçine ‘zamanın ruhuna uygun’ yeni adamlar ilave etmişler.
(Bu arada ben ‘zamanın ruhu’ tamlamasını sevmiyorum. ‘Zamanın ruhunu anlamak’ ayak uydurmak, uyum sağlamak içinse sevmiyorum. Tedbir almak içinse o zaman yeniden değerlendiririm. Fakat bu, bahs-i diğer.)
Kim varsa işte, Beşir Atalay Hoca’dan Hakan Fidan’a kadar.
Varlıkları paralellere rahatsızlık veren kim varsa…
Çalıştık o gece. İtiraf edeyim, Mustafa Karaalioğlu benden daha çok çalıştı.
Manşeti yaptık.