Nazım Hikmet’in Kurtuluş Savaşı Destanı’nda “Arhavili İsmail’in Hikayesi” bölümünde yer alan bazı dizelerini sık sık anımsıyorum.
“Bunlar
Uzun eğri burunlu
Ve konuşmayı şehvetle seven insanlardı ki”
Anımsadığım, uzun eğri burunlar değil, “konuşmayı şehvetle sevmek”.
Bazı kişilerin sohbet toplantılarında soluk almaksızın sürdürdükleri uzun konuşmaları dinlediğimde aklıma hep bu dizeler geliyor.