Bayraklarınız yarıya indi.
Hangi radyo hangi televizyonunuzu açsam yarınki gazetelerinizde ne
yazacağını anlıyorum.
Anmanın bini bir para.
Pazularınızda görünmez siyah bantlar; Teşvikiye'den kalkmazsa
şaşacağım cenazede kara gözlükler, koyu takım elbiseler içinde
kadınlı erkekli.
Mikrofonlara “Bu sefer üzdü”ler… bir yas hali… “ama dinç
durmalıyız, enseyi karartmamak lâzım derdi hep”ler…
“Işıklar içinde yatsın”lar…
Böyle uğurlayın tabii; hakkınız. O da hak etti.
Kurduğunuz oligarşinin ne yeteneği olduğu, neyi keşfettiği, hangi
devrimi gerçekleştirdiği belirsiz, şüpheli vasat elemanlarını böyle
uğurlayın.
Bütün hayatları o iktidarınız için emek vermekle geçti nihayetinde,
hakkıdır.
Siz de iktidarınızın bekası ve kendi uğurlamalarınızı garantiye
almak için böyle davranmak zorundasınız.