Bu toprakların en büyük zaafı da bu zaten. Belki insanoğlunun
yaratılıştan beri eksikliği.
Unutmak bazen iyidir o yüzden unutuyoruz muhtemelen.
Ama unutmamak gerekenleri unutmak sonumuz oluyor genelde.
Nasihatten çok daha iyidir biliriz ki hatırlamak. Sobaya siz ne
kadar tembih ederseniz edin gidip o minik elini illâ ki sürer
çocuk. Elini yakmadan öğrenmez bir türlü sobaya değmemesi
gerektiğini.
Bazen çocuklardan beter oluyoruz, hatırlamamız şart olanı
unutuyoruz.
Ortada fol yok yumurta yok, ta Ekim 2013'te bir gazeteciyle bir
Cemaat yöneticisi ne konuşuyordu meselâ hatırlamıyoruz Suruç'ta
Dağlıca'da Iğdır'da canımız iyice yanana kadar.
Elimiz sobanın o kızgın demirine yapışıyor tekrar ve tekrar ancak
hatırlıyoruz.
İnternete sızdırılan o kayıtta Cemaat yöneticisi “Bundan sonra
silahlı ve çatışmalı bir dönem geliyor” diyordu. ABD, o şahsın
“sevdiği güneydeki ülke” yani İsrail ve Kandil ortak karar
vermişti. Kandil'den de “Bizim Kürt kardeşlerimiz” diye söz
ediyordu, “(üçü) birlikte bir dayanışmayı organize
edecekler”di…
O günler ki 2012'de PKK ağır dersini almış yerine oturmuş, Çözüm
Süreci'nin en umutlu dönemiydi ve kayıttaki kişi bunları iddia
ediyordu.