İnsân, niyeti ve işleri,
ne kadar hâlis ve iyi olsa da, kendini kusurlu ve kabahatli
bilmelidir.
Ebü’l-Mefâhir Yahyâ Bâharzî
hazretleri Kübrevî şeyhlerindendir. İran’da Kirman’da doğdu.
Necmeddîn-i Kübrâ’nın halifelerinden Şeyh Seyfeddin el-Bâharzî’nin
torunudur. Orada Latîfüddin Nûrî, Mısır’da Şeyh Kemâleddin
el-Uzerî, Kudüs’te Şeyh Hüsâmeddin er-Rûmî’nin zikir halkasına
dâhil oldu. Ondan hırka giydi ve icâzet aldı. 736 (m. 1335)’de
vefat etti. “Âdâbü’l-mürîdîn” isimli eserinde şöyle
buyuruyor:
Biz fakirlerin, Allahü teâlâya
karşı aşağı, küçüklük düşüncesi içinde olmamız, her şeyi ondan
beklememiz, kalbi kırık, hep yalvarıcı ve ona sığınıcı olmamız,
kulluk vazîfelerini yapmamız, İslâmiyetin dışına taşmamamız ve
sünnet-i seniyyeye sıkı sarılmamız lâzımdır. Hayırlı işler yaparken
niyetlerimizi düzeltmeliyiz. Kalblerimizi, dünyaya düşkün olmaktan
kurtarmalıyız. Her uzvumuz İslâmiyete teslim olmalıdır.
Ayıplarımızı görüp, günahlarımızın çokluğunu düşünüp, Allahü
teâlânın intikâm almasından korkmalıyız. İyiliklerimizi az
görmeli...