“Durumumu evde kimseye
söylemedim. Çünkü onların da canı sıkılsın
istemiyordum.”
İyi hatırlıyorum 2013 yılıydı.
Bir iplik fabrikasında çalışıyordum. Yaklaşık 3 ay kadar çalıştım.
Astım hastası olduğum için tekstil tozu nefes almamı zorlaştırdı ve
işten ayrılmak zorunda kaldım.
İşten çıktığım gün eve gitmeden
önce bir internet kafeye gidip oturdum. Sosyal medya sitelerinde
öylesine gezinirken benim mezun olduğum 2 yıllık bölüm üzerinden
personel alımı yapılacağı ile ilgili bir haber okudum.
Hemen ilgili yere girip bilgi
aldım. Şartlara baktım, tüm şartlar tutuyordu. Sadece ‘ehliyet’
(sürücü belgesi) şartı bende yoktu. Çünkü ehliyetim yoktu. O can
sıkıntısı ile eve geçtim. Durumumu evde kimseye söylemedim. Çünkü
onların da canı sıkılsın istemiyordum.
Evdekiler de perde yıkamış, eve
gelmişken benim takmamı istediler. Ses çıkarmadım ama hem işten
çıkmışım hem aynı gün personel alımı varken tek bir şarttan
başvuramıyorum diye canım çok...