“Benim asteğmen arkadaşımın
yüzüne bakarken yüz ifademi bir görmeliydiniz!..”
Asteğmen arkadaşa o yıllarda
ehliyet almak için gerekli prosedür sebebiyle hastaneden rapor
almaya gitmiştik. Muayene olmamız gereken branşlarda muayene olmuş
ve imzamızı almıştık. Bir tek "Asabiye" dediğimiz şimdiki
"Nöroloji" bölümünde muayene olup rapor alacaktık...
O bölümün doktoru yerinde yoktu
ve görevli hemşire bize “doktor geleceğini belirtti, oturup
bekleyin” demişti.
Biz de oturup beklemeye
başladık. Beş on dakika sonra beklediğimiz salonda bir kıpırdanma
oldu. Bütün gözler kapıdaydı. Biz de bakıyoruz... O anda içeriye
giren beyefendiyi tanıdım… Benim dün anlattığım gibi bir ay kadar
önce soğuk kış günü yolda kalmasın diye çağırıp arabama aldığım ve
Malatya’da adresine kadar götürdüğüm o garip ve kimsesiz
vatandaştı. Demek ki o da muayene için nöroloji bölümüne gelmişti.
Garibim galiba onun da muayene olması veya rapor alması
gerekiyordu… Yanıma doğru gelirken göz göze geldik ve
gülümsedim: