“2010 yılında sol gözümdeki
görme kaybı artmaya başlayınca üzüntüm de katbekat arttı...”
Uzun yıllardır Hayatım Roman
köşesini takip ediyorum. Başımdan geçen bir olayı size yazmak
istedim. Uygun görürseniz yayınlarsınız.
Adım Ufuk,
37 yaşındayım. Bundan yaklaşık 5 sene önce başımdan geçen bir olayı
okuyucularımızla paylaşmak istiyorum.
Sağ gözümü doğuştan kaybettim.
Sol gözüm ise 20 yaşındayken gelen bir darbe sonucu arızalandı.
2010 yılında sol gözümdeki görme kaybı artmaya başlayınca üzüntüm
de katbekat arttı…
Görmek büyük nimetti… Bunu tek
gözümle anlıyordum. Şimdi ikinci gözümü de kaybederken ne
yapacaktım?
Sağlığımı koruyabilmem için
doktorların önerisi ameliyat olmam gerektiğiydi. Ama ameliyatım
yüzde yüz iyileşme garantisi vermiyordu. Her ameliyat gibi o da
riskliydi. Ameliyat sonrası kalan tek gözümü de kaybetme riskim
vardı. Bu durumda bir insan nasıl davranabilir ki?
Ben de ameliyat dışında başka
çareler aramaya başladım. Ama ne yaptıysam fayda vermedi.
Mecburen bu riskli ameliyata yatacaktım. İçimde korku ile ümit
karışımı bir his ile İstanbul’un yolunu tuttum. Ameliyat için
hem hazırlık yapıyordum hem de dualar ediyordum...
Ameliyattan bir gün önceydi.
Doktorum ertesi günü sabah saat 09.00’da ameliyat olacağımı
söylemişti. Çok korkuyordum. Belki yarın tamamen karanlıkta
kalabilirdim. Bana refakat eden akrabam benden bir isteğim olup
olmadığını sordu. Ondan tek bir şey istedim. Belki de bu isteğim
dünya ve ahiretim için bir dönüş noktası olacaktı. Akrabamdan beni,
büyük âlim ve velî Mehmet Emin Tokadî hazretlerinin kabrine
götürmesini istedim...
Uzun sayılabilecek bir yoldan
sonra mübarek zatın türbesine geldik. Oraya geldiğimizde
kelimelerle açıklayamadığım bambaşka duygular hissettim. Mehmed
Emin Efendi’nin ve ehli iman ervahının ruhlarına Fatiha ve İhlası
şerifler okudum. Ağlayarak dua ettim. Mehmed Emin Tokadî
hazretlerinin müjdesine vâkıf olabilmek, imanlı bir şekilde hayata
gözlerimi yummak ve gözlerimin sağlığı için dua ettim. O manevi
zatı ziyaretim sırasındaki hislerim hâlâ aklımda.
Ertesi günü saat 09.00’da
ameliyata girdim ve saat 10.00 gibi çıktım... Uyandığımda doktorum
müjdeli haberi verdi. Kurtulmuştum. Karanlıkta kalmayacaktım. Şu
anda ameliyat olan tek gözümle yazıyorum...
Allahü teâlâ ahirette de
şefaatlerine nail eylesin. Âmin...