“Bu adam benim bütün duama
ortaktır. Bütün sevabıma Rabbim ortak etsin bu
adamı...”
Hatıraya bugün de devam ediyoruz.
Mektup amcanın eline ulaşmış. O zamanın parasıyla rakam telaffuz
etmeyeyim ama hakikaten büyük bir para. Yâni bütün eğitim hayatımı
karşılayacak bir para yatırmıştı hesaba. Beni bankadan aradılar.
Büyük bir heyecan ve mutluluk içerisindeyim. Zira gelen para ile
rahmetli babamın 8 aylık borcunu ödedik. Aylardır ödeyemediği
kirası var, maaşı, kılık kıyafet, kız kardeşime yeni bir ayakkabı,
benim okul harçlığım hepsini halletmiş idik...
Sonra, üniversiteden mezun olmaya
bir yıl kala yine ben aynı duruma düştüm. Parasız. Yine yazdım ve
yine amca bana bir miktar para gönderdi.
Okuldan mezun oldum ve bir
gazetede köşe yazarı oldum. O yazdığım köşe yazılarını oraya
yolladım. Fotokopisini çektirdiğim diplomamı büyük bir heyecanla
ona yolladım. “Bakın bunlar hep sizin vesilenizle oldu” diyerek
teşekkür ettim kendisine. Ama bir daha o amcadan bana hiç haber
gelmedi. Rahmetli babam hep derdi...