“Herkesi eleştirip sorgulamak yerine bazen de hayatın tadını çıkarmak gerektiğini düşünüyorum...”
Bir teyzemiz vardı komşumuzun annesi… Hastaneye gittiğinde
doktor hanım veya doktor bey fark etmiyor. Kendisine “Hoş geldin
teyzeciğim, ne rahatsızlığın var?” diye sorduklarında gayet samimi
ve bir o kadar da safça şöyle diyor:
“Yavrum ben ne bileyim neyim var. Hastayım işte. Onu siz
bulacaksınız, doktor olan siz değil misiniz?”
Bu teyzemize doktorlar belirli zamanlarda gittiğinde hep kutu kutu
ilaç yazmışlar ve “şunu aç karnına”, “şunu tok karnına”, “şunu
sabahleyin” diyerek kullanmasını istemişlerdi.
Okuma yazması olmayan teyze kendisine verilen ilaçları bazen
unutuyor bazen tansiyon için ilaç içeceğim derken ağrı kesiciyi
içiyor, bazen şeker ilacını tansiyon yerine kullanabiliyordu. Çünkü
okuma yazması yoktu. İlaçları kutusuna bakarak mavi renkli olan
yeşil yazısı olan hapı pembe olan gibi ayırt ediyordu.