“Bilemedim ki o gün benim için de
yeni bir gün olacakmış, o gün benim için de
doğacakmış...”
Hastane odasında çaresizliğin
verdiği acıya bir de evlatlarımdan çoluk çocuğumdan ayrı kalmanın
acısı eklenmişti. Hele bu ayrılık bayram haftasına denk gelince
daha da katmerli olmuştu.
Söylemesi kolay ama her bayram
annesi babasıyla bayramı kutlayan çocukların babasız bayram yapacak
olması nasıl bir duyguydu? Bunun tarifi olabilir
miydi?
İşte ben de hayattaydım ama
hastaydım… Hastanede ben de onlarsız yaşayacaktım
bayramı…