“O para ve kâğıtların hiçbiri o
anda beni ısıtmaktan daha fazla bir değer ifade
etmiyordu...”
Beni Pasinler'e giderken, gecenin
bir yarısı uyku sersemliğiyle o kışta kıyamette yolda indiren
muavinin niçin böyle yaptığına cevap bulamadığım gibi arkasından da
ağzıma geleni söylüyorum ama kimin umurunda…
Neden “inecek var mı?” diye
bağırdı bu adam? Hadi o bağırdı ben niye uykudan uyanır
uyanmaz sanki gelmişim gibi kendimi arabadan aşağı attım? Hay
Allah!
Birkaç dakika sonra vücudumun
sıcaklığı tamamen kayboldu. Soğuğu iliklerime kadar hissetmeye
başladım. Sağa sola, ileri geri birkaç adım şaşkın ve sersem
gittikten sonra durdum… Çevreye bakındım… Yok işte yok… Yol yok!
İnsana benzer, eve benzer bir karartı yok!