“Hiç kötülük yapmadık kimseye
bilerek... Hiç haksızlık, adaletsizlik de etmedik
isteyerek...”
Bilmem affedebilecek misin,
bağışlayabilecek misin? Hayal kırıklıklarını sönümleyebilecek misin
hakkımdaki? Beklentilerimizi karşılayamadığımı biliyorum... Daha
değişik olabilirdi hayatımız, farkındayım harcadıklarımın. Hep
burnumun dikine gidişlerin, söz dinlemeyişlerin, köyün delisi
oluşların, her şartta hakikate takıntılarımın bir sonucu olacaktı
elbette.
Fikrini almadan, seni dinlemeden
karar vermelerimin, kaçamak da olsa gökyüzüne tutunma çabalarımın;
düşmelerimin, kalkmalarımın tekrar tekrar düşmelerimin sıkıntısıyla
yaşadığımızın şuurundayım elbette.
Devamlı topun ağzındaydık.
Çocukluğumuzdan kalmadır o karşı koyuş... Elimde değildi
ikiyüzlülüğe katlanmak, oluverirdi şaşkınlarımız kendi kendine.
Pişmanlıklarım var sana karşı, üzmüşlüklerim, ters
düşmüşlüklerim... Onursuzluklarım yok ama.
Beni bilirsin, ben de seni... En
azından utandırmadık birbirimizi....