“Benim de ödevime baksınlar… Ben de öğretmenlerimin saçını
okşadığı çocuklardan olayım...”
Sahipsizliğin, kimsesizliğin ve sınıfta ötekileştirilmiş olmanın
ezikliğiyle dalmışım uzaklara… Elimde bir kalem, önümde defter…
Öğretmenimiz anlatıyor bir şeyler… Ama ben sadece kendimi
dinliyorum… “Allah’ım ne olur annem varsa onu bulmamı nasip et
bana… Allah’ım babam varsa onu görmeyi nasip et… Benim de bir ailem
olsun bu dünyada ne olur… Ben de evden geleyim bu sıralara… Benim
de ödevime baksınlar… Benim de öğretmenlerim saçımı okşasın ne
olur…