"Hiç olmazsa oğlum kapısını açar
da, annesini birkaç günlüğüne evinde misafir ederdi...”
Mürüvvetini görmek için kapı
kapı dolaşıp evlendirdiğim torunum, düğünü olduktan sonra bana yüz
çevirmiş, kendisine yük olduğumu hissettirmiş, bir an önce
evlerinden gitmemi istemişti.
Ben zaten devamlı yanlarında
kalacak hâlde değildim. Ama birkaç günlüğüne bile orada kalırken
kendimi sığıntı gibi hissetmeye başlamıştım.
Sanki benim hemen çekip gitmemi
ister gibi sürekli bahaneler çıkartıyorlardı. Anlamıştım… Yeni evli
oldukları için evde yalnız kalmak, baş başa olmak istiyorlardı…
Biraz daha kalsam, “sen ne düşüncesiz kadınsın!” diyerek yüzüme
karşı söyleyeceklerdi.