“Baktım hastanenin genç
görevlileri de merdiven kullanıyor… Oh be yürümek ne
güzel...”
Yakın bir arkadaşımın telefonuma
attığı konumdan yola çıkarak ameliyat olacağı hastaneye hayli bir
adres yol vb. mücadelesinden sonra ulaşmıştım ama bu defa da
hastanede soracak yetkili yoktu… Oradan birileri ikaz
etti beni… Saate baktım, hakikaten öğle saati
imiş…
“Ne zaman başlıyor
mesai?”
“Bir buçukta”
Daha bir saat var yani… Hay
Allah… Ne yapsam ya, şimdi bir görevliye soru sormak için bir saat
bekleyeceğim mi ben?
Ben o vakitte hastamı ziyaret
eder çıkar giderim bile ya… Şöyle, salonda görevli olduğunu tahmin
ettiğim de olsa birisini aramaya başladım. Koskoca insan
kalabalığının içinde gözüm tarıyor etrafı, bir görevli bulmak için…
Derken bir odadan görevli olduğunu yeşil kıyafetinden anladığım bir
hanımefendi çıktı. Yanına vardım hemen:
“Affedersiniz, bir hasta
ziyaretine geldim de...”
Ablaya hastamı ve durumu
anlatınca sağ olsun dedi ki:
“Genel cerrahi beşinci kattadır.
Oraya çıkın.”
“Hay Allah senden razı
olsun...”
Tekrar yürüdüm danışmaya doğru…
Danışma kısmının arkasında kalan asansörlere yukarı işaretine basıp
bekledim… Biraz sonra bir asansör geldi… Ama 3. kata kadar
yazıyordu.
Çıktım kabinden,
Danışmanın kenarından dolandım; baktım ki hasta ve ziyaretçi
asansörleri L şeklindeki kısımda… Ama içiresi insan dolu… Dedim ki
içimden:
“Sen yine merdivenlere yönel!
Temiz hava, yavaş yavaş çıkarsın…”
Merdivenlere yöneldim… Gerçekten
de baktım hastanenin genç görevlileri de merdiven kullanıyorlar… Oh
be yürümek ne güzel…
Beşinci kata çıktım… Yemek
dağıtım vaktiymiş… Görevliler hazırlık içindeydi… İki görevli de
bankodaydı. Hastamın ismini söyleyip oda numarasını
sordum.
Dedi ki bayan:
-Bu isimde bir hasta
yok…
-Ama nasıl olur? Bana konum
gelmişti… Bu hastane olduğunu söylediler.
“Burada o isimde hasta yok
beyefendi…”
Ben “Hay Allah ne yapacağız?”
diye düşünceye dalacakken içeriden bir ses geldi…
“O hastayı soran
kim?”
Sesle birlikte bir beyefendi
gözüktü. Belli ki hastanede Hoca idi…
-Ben sordum Hocam?
“Hoş geldiniz” dedikten sonra
kibar ve tane tane anlattı:
-O hastamız buraya geldi evet.
Ama biraz kiloluydu. Yaşı da var… Diyabet sorunu da olunca hemen
ameliyata almadık. Bir biyopsi aldık. Hastanede beklemesindense
evde istirahati daha sağlıklı olur diyerek evine
gönderdik.”
-Yani burada değil, demişim gayri
ihtiyari…
-Değil...
-!..