“Aradan yıllar geçtiği hâlde, o iyilik numunesi delikanlıyı hiç
unutamıyorum...”
Ankara’da taksici olmadan önce, bir gencin bana yaptığı iyiliği
anlatmaya bugün de devam ediyorum...
Babamın artık köye dönüp dönemeyeceğini öğrenmek üzere, iki hafta
önce muayene eden doktora gittim. Durumu anlatıp “babamın
kontrolünü yapmak üzere gelebilir misiniz?” diyerek evimize davet
ettim. O yıllarda parası ödenerek eve doktor çağrılabiliyordu.
Doktor benden önce bir hastaya gitmesi gerektiğini söyledi ve
oradaki genç bir arkadaşı gösterdi. Hasta olan o arkadaşmış. Genç,
bendeki telaşı fark edince hiç tereddüt etmeden kendi sırasını bana
verdi. Şaşırdım Unutamayacağım bir insanlık örneğiyle
karşılaşıyordum. “Benim hastamın o kadar aciliyeti yok doktor bey,
siz arkadaşın hastasına önce gidin” dedi.
O an o kadar duygulandım ki arkadaşın boynuna sarılıp teşekkür
etmek istedim.
....