Ankara havaalanından, aradığım
ev telefonunda çıkan kadına kendimi tanıttım: “Teyze ben İsmet
Amca'nın akrabasıyım. Beyinizle birlikte şimdi oraya geliyorlar.
Lütfen geldiklerinde yanlarına bir miktar para alarak acele
havaalanına gelmelerini söyler misiniz?” dedim.
Kadıncağız önce çok şaşırdı.
Ardından “Tamam kızım, hiçbir şey anlamadım ama söylerim” dedi.
Telefonu kapattık. İçime bir sıkıntı çöktü ki anlatamam… Öyle ya
kadıncağız şaka zannedebilirdi. Adam evine gitmeyebilirdi. Ben o
zaman ne yapardım?
Duramadım on dakika sonra
tekrar aradım. Kadıncağız: “Kızım daha gelmediler”
dedi.
Telaşım gittikçe
fazlalaşıyordu.